Yogurtlu makarna

Kac sene once oldugunu hatirlamiyorum. Ancak depremden sonraydi, hatta kalici konutlardan da sonraydi. Sarayyeri'ne tasinmistik. Ya da ben boyle hatirliyorum.

Herkesin manti makarna olarak bildigi bir makarna vardir. Gorseniz bilirsiniz. Iste o makarna, benim babamla aramdaki bir bagdi. Bir gece bunu hazirlamisti bana, ustune de ayri bir yerde kiyma kavurmustu. Makarnanin uzerine cirpilmis yogurt gezdirmis, sonra kiymasini eklemis, en sonunda da ayri bir yerde kizdirdigi tereyagi ve pulbiberini eklemis ve onume koymustu. Kendisi de bir tabak almisti. Beraber yemistik o gece. Gece yemegiydi bu evet, saat 12'yi gecmisti. Ismini sormustum bu yemegin, nedense makarna demek beni tatmin etmemisti. O da yogurtlu makarna demisti. Yogurtlu makarna, ne kadar dogal geliyor kulaga. O kadar benimsedim ki bu ismi, gercekten size anlatmaya calismanin hic geregi yok. O geceden baslayarak, ben universiteye gidene kadar, ara sira geceleri babamla yogurtlu makarna yemeye basladik. Tek tuk sarfedilen cumleler, 37 ekran televizyona bakarken yogurtlu makarna kasiklamalar aklimda kalan mutluluk anilarim artik.

Yogurtlu makarna uzerine saatlerce yazabilirim ve siz beni anlamazsiniz. Zaten siz yoksunuz. O yuzden yazmaya devam etmek yerine, bugun dalga gecer gibi Hollanda'da karsima markette cikan yogurtlu makarnayi bu gece yapicam. Dorduncunun bittigi bir gecede. Ve babam yine yanimda olacak, 21 Agustos'tan beri her gece oldugu gibi.

Seni cok ozluyorum baba.

Oglun.