Kaçamadım

Bedenim çoktan kaçmıştı acıların diyarından. Ama ruhum kaçamadı. Eğer bu ikisi ayrı dünyalarsa, ruh ve beden, neden kalbim ağrıyor böylesine? 

Sadece dursak

 Ozledim seni Irem. Fazla soylemekten cekiniyorum, biliyorsun. Bunu soyledigimde beni anlamani yitirmek istemedigimden bu, bunu da bildigini biliyorum. Bir sozum var ki, sana soyleyebilecegim tum seyler icerisinde en dogrusu, ve belki de en guzeli. Seninle biz sevgilim, tum hayata karsi yan yana, el ele beraber duruyoruz. Tum zorluklara beraber gogus geriyoruz. Seninle tanistigimdan beri bu boyle oldu, aksi yasanmadi, curet edip de soyleyecegim ki asla da aksi yasanmayacak. Sen benim esimsin, ve bunu soyledigimde nelere sahip oldugumuzu dusunmedigim, sukretmedigim, hayran olmadigim, bunca zamandan sonra sasirip kalmadigim bir an bile yok. Bir an bile. 

Yan yana olsak, sadece dursak. 

Mert'in

5 ay

 Her ayi, her gunu sayiyorum. 5 ay oldu. Sizi yanina ceken insanlar olur ya, ya da daha dogrusu yaninda olmayi sevdiginiz insan. Benim icin, dogdugum gunden beri iki kisi var, yanlarinda olmayi sevdigim. Yani onlar oradayken, ben uzaktayken yanlarina gittigim. Onlar gelmeyi sevmeseler bile. Babam ve babaannem. Simdi birisi yok, digeri ise bana cok uzak.

Butun bu gunleri saymak, unutmamak bir lanet mi bilmiyorum. Hepimizin basina geldigi/ gelecegi icin, bunlardan cogunu da beni oldugu gibi kotu etkiledigi icin bir lanet sayamiyorum. Artik daha hayatin boyle oldugunu kabullenme tarafindayim. Gozlerimin bir anda doldugunu hissettigimde durabiliyorum artik. Ama oyle cok ozluyorum ki. Yaptiklarimizi ve yapamadiklarimizi ozluyorum. Yapabilecek olduklarimizi, ertelediklerimizi ozluyorum. Konustuklarimizi, konusmak istediklerimizi, birbirimize anlatma ihtimalimizi ozluyorum. Ne kadar icine kapanik, sessiz bir insan oldugunu biliyor, bunu erdem saydigini, sorsam asla anlatmayacagini biliyor, ama yine de bir gun konusabilme ihtimalimizi, onun bana en sonunda tum yasadiklarini, fedakarliklarini, zorlandiklarini, hayalini kurduklarini, tum yalinligiyla, sadece oglu degil, en buyuk destekcisiymisim gibi anlatabilecegi gunun gelecegini bekleyerek yasiyordum. Hatta son konusmalarimizdan birinde bana bunu hissettirdigi bir an bile olmustu. Benimle boyle asla konusmazdi, biliyorum. Buyuk hep oydu, ben onun ogluydum. Kendi annesi, onun annesi olsa dahi onun sorumluluguydu. Ona da anlatmazdi. Ablasina soylemezdi. Esiyle zaten konusmazdi.

Ama butun bunlar onu iyi yapmadi. O anlatmadi, kendi yanlislarini yapti. Kimse yardim etmedi. Onu sevenler, ona yardim ederdi. O ise sevdiklerini uzmemek icin yardim istemedi, anlatmadi. Biliyorum, cunku ben de boyleyim. Dunyayi omuzlamaya calisip, kimseyi uzmemek icin yardim istemeyip, en sonunda kendimi tuketip, sevdiklerimi uzerek bir seyler yaptigimi zannetigim cok an oldu. Yanlis oldugunu her seyden daha iyi biliyorum artik. Lakin yine de farkli davranmak bir o kadar zor. O yuzden babamin bana her seyi olmasa bile bir kismini anlatmak istedigini hissettigim o an, benim babama en yakin oldugum andir. Bunu ancak bugun anliyorum. Onu cok ama cok ozluyorum. Onunla olan hayatimi degil, insan olarak onu ozluyorum. Varligini istiyorum, onsuzlugun getirdigi zorluklar umrumda degil. Yine ona kosmak, ona yakin olmak istiyorum. Gerisi isterse cok cok daha zor olsun.

Gunleri saymaktan hic vazgecmeyecegim. Hic bir anlami olmasa bile.

Oglun

Ben kaybolmus bir ruhum.

 Isyan cigliklarimin sadece burada yankilanmasi?

Her sey olup bittiginde buradan okumanizi istiyorum belki. Anlamanizin imkansiz oldugunu biliyorum. Ben sizin yerinizde olsam yakalayamazdim. Can kardesim Erol'un ne kadar yaninda olabildim ki? Gerci onun kardesi var, iyi ya da kotu halden anlayan bir annesi var. Benim kimim var? Canimdan ote babannem var, oglu kollarinda olmus, hala sokta olan. Kimim var? Esim var ama hisseder mi ki gonlunde? Beni dusunur o, bu olumu hissedemez. Ben kaybolmus bir ruhum. Devam etmekten baska bir yol daha bilmedigim icin devam ediyorum. Baska bir yol bilmiyorum. Her sey yarim yamalak olabilir ancak devam etmek aslidir. Yasayacagim, devam edecegim, sonu ne olursa olsun savasacagim. Ve bu surecte yorulacagim. Yoruldum. Eskiden beni ne yorar, beni ne yipratir, bunlari dusunurdum. Cok gucluydum, beni hicbisey yildiramaz derdim. Ama yoruldum. Akisina birakamadim. Siktir cekemedim. Dusunmemezlik edemedim. Hic bir zaman. Ve bunda tek degilim. Bir cok dostum, candan ote kardesim ayni durumda. Onlari her gun dusunuyorum. Onlar bilmese de.

Ama ben cok yoruldum. Ara veremiyorum hicbiseye. En basta kendime.

Mert

Kisa da olsa bir telefon konusmasi

 Keske bir telefon hakkim daha olsaydi. Hemen simdi arardim. 10 saniye surerdi, seni seviyorum bile demezdim. Ama o bence bilirdi, bence hep bildi. Sirf heveslenip anlatsin diye sordugum yemek tarifleri, ya da daha uzun sursun konusmamiz diye abartarak anlattigim hava durumu. En sonunda da, hic bir ise yaramadigini ogrendigim kendine iyi bak nolur temennisi. Bu kadar. 

Oyle korkuyorum ki sesini unutmaktan. Bu sebeptendir, her gece senin sesini dusunerek uyumaya calisiyorum.

Seni cok ozledim.

Yogurtlu makarna

Kac sene once oldugunu hatirlamiyorum. Ancak depremden sonraydi, hatta kalici konutlardan da sonraydi. Sarayyeri'ne tasinmistik. Ya da ben boyle hatirliyorum.

Herkesin manti makarna olarak bildigi bir makarna vardir. Gorseniz bilirsiniz. Iste o makarna, benim babamla aramdaki bir bagdi. Bir gece bunu hazirlamisti bana, ustune de ayri bir yerde kiyma kavurmustu. Makarnanin uzerine cirpilmis yogurt gezdirmis, sonra kiymasini eklemis, en sonunda da ayri bir yerde kizdirdigi tereyagi ve pulbiberini eklemis ve onume koymustu. Kendisi de bir tabak almisti. Beraber yemistik o gece. Gece yemegiydi bu evet, saat 12'yi gecmisti. Ismini sormustum bu yemegin, nedense makarna demek beni tatmin etmemisti. O da yogurtlu makarna demisti. Yogurtlu makarna, ne kadar dogal geliyor kulaga. O kadar benimsedim ki bu ismi, gercekten size anlatmaya calismanin hic geregi yok. O geceden baslayarak, ben universiteye gidene kadar, ara sira geceleri babamla yogurtlu makarna yemeye basladik. Tek tuk sarfedilen cumleler, 37 ekran televizyona bakarken yogurtlu makarna kasiklamalar aklimda kalan mutluluk anilarim artik.

Yogurtlu makarna uzerine saatlerce yazabilirim ve siz beni anlamazsiniz. Zaten siz yoksunuz. O yuzden yazmaya devam etmek yerine, bugun dalga gecer gibi Hollanda'da karsima markette cikan yogurtlu makarnayi bu gece yapicam. Dorduncunun bittigi bir gecede. Ve babam yine yanimda olacak, 21 Agustos'tan beri her gece oldugu gibi.

Seni cok ozluyorum baba.

Oglun.

gözyaşı

 https://www.youtube.com/watch?v=5YzQADMhq5E